ခိုင္ခံ့ေသခ်ာေသာ ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းအုတ္ျမစ္
ေပါင္ ၁၁၀ ရွိေသာ Labrador Retriever ေခြးအမဲေလး Bear ထံမွရရွိေသာ သင္ခန္းစာကဲ႔သို႔ ယံုၾကည္ျခင္းသင္ခန္းစာမ်ားသည္ မထင္မွတ္ေသာေနရာမ်ားမွ လာတတ္ပါသည္။ Bear ၏ေရခြက္ သံပန္းကန္လံုးႀကီးသည္ မီးဖိုေခ်ာင္၏ေထာင့္တြင္ ရွိသည္။ ပန္းကန္လံုးထဲတြင္ ေရကုန္သြားပါက သူသည္ ေဟာင္လည္းမေဟာင္၊ မကုတ္ျခစ္ပါ။ သို႔ေသာ္ သူသည္ ထိုပန္းကန္လံုးေဘးတြင္ အသာေလး လဲွကာ ေရထည့္မည့္ အခ်ိန္ကို ေစာင့္သည္။ တစ္ခါတစ္ရံ Bear သည္ မိနစ္ အတန္ၾကာေအာင္ ေစာင့္ေနရတတ္သည္။ သို႔ေသာ္ ေနာက္ဆံုးတြင္ ကၽြန္ေတာ္ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲသို႔ ဝင္လာၿပီး သူ႔ကို ျမင္မည္၊ ၿပီးလွ်င္ သူ၏ လိုအပ္မႈကို ျဖည့္ဆည္းေပးမည္ဟု သူယံုၾကည္သည္။ ၎ကို သူသင္ယူခဲ့သည္။ ကၽြန္ေတာ့္အေပၚ ၎၏ ႐ိုးစင္းေသာ ယုံၾကည္ျခင္းသည္ ဘုရားသခင္အား တိုး၍ ကိုးစားယံုၾကည္ ပံုအပ္ရန္လိုေၾကာင္း သတိေပးေနပါသည္။
ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၌…
အရာအားလံုးအသစ္
ကားအမိႈက္ပံု၀င္းက ကၽြန္ေတာ္႔ကို ဆြဲေဆာင္သည္။ ကားအေဟာင္းမ်ားႏွင္႔ အလုပ္႐ႈပ္ ရသည္ကို ကၽြန္ေတာ္ႏွစ္သက္ၿပီး အိမ္အနီးနား႐ွိ ကားအမိႈက္ပံုသို႔ မၾကာခဏ သြားေရာက္ လည္ပတ္ေလ႔႐ွိသည္။ ဝင္းက တိတ္ဆိတ္သည္။ တစ္ခ်ိန္က တန္ဖိုးထား ပိုင္ဆိုင္ျခင္းခံရၿပီး ယခုစြန္႔ပစ္ခံရေသာ ကားအေဟာင္းမ်ားၾကားတြင္ ေလေျပညင္းကျဖည္းညင္းစြာ တိုက္ခတ္လ်က္႐ွိသည္။ ကားေဟာင္း ကားပ်က္ အမိ်ဳးစံုစြာရွိၿပီး အခ်ိဳ႕က အသံုးဝင္သည္ထက္ ပို၍ အသံုးျပဳျခင္း ခံခဲ႔ရသည္။ ကားအေဟာင္း မ်ားၾကား၌ ျဖတ္ေလွ်ာက္သြားရင္း ကၽြန္ေတာ္႔အာ႐ံုက ကားတစ္စီး၌ က်ေရာက္ေလ႔႐ွိၿပီး ၎၏သက္တမ္းအတြင္းက စြန္႔စားခန္းမ်ားအေၾကာင္းကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ စဥ္းစားမိသည္။ ကားအသီးသီး၌ ဇာတ္လမ္းတစ္ခုစီ႐ွိသည္။ ေနာက္ဆံုးေပၚ ေမာ္ဒယ္ကို လူတို႔ ငမ္းငမ္းတက္လိုခ်င္ခဲ႔ၾကၿပီး မလြန္ဆန္ ႏိုင္ေသာ အခ်ိန္၏တိုက္စားမႈေၾကာင္႔ ေနာက္ဆံုး ထိုကားကို စြန္႔ပစ္ၾကသည္ပင္။
ကားအစိတ္အပိုင္းေဟာင္းတစ္ခုကို အသက္သြင္း ရျခင္းကို ကၽြန္ေတာ္ ႏွစ္သက္ ဂုဏ္ယူမိသည္။ စြန္႔ပစ္ထားေသာ အစိတ္အပိုင္းတစ္ခုကို ယူ၍…
အခ်ိန္အခိုက္အတန္႔ကို အစိုးရေသာ ဘုရားသခင္
မၾကာေသးမီအခ်ိန္က ၃ နာရီခရီးအကြာအေဝး႐ွိ ကၽြန္ေတာ္႔သားအိမ္၌ အိမ္ျပင္သည့္ ေဆာက္လုပ္ေရး လုပ္ငန္းခြင္ကို ႀကီးၾကပ္ေပးခဲ႔သည္။ အလုပ္က ထင္ထားသည္ထက္ ရက္ပိုၾကာခဲ႔သည္။ နံနက္တိုင္းတြင္ ေနဝင္ခ်ိန္၌ အလုပ္မ်ားၿပီးပါေစဟု ကၽြန္ေတာ္ ဆုေတာင္းသည္။ သို႔ေသာ္ ေနဝင္သြားတိုင္း၌ လုပ္စရာမ်ား က်န္ေနဆဲျဖစ္သည္။
အဘယ္ေၾကာင္႔ ထိုသို႔ျဖစ္ရသနည္း။ အလုပ္ၾကန္႔ၾကာရသည့္ အေၾကာင္းရင္း တစ္ခုခု႐ွိသလား ဟု ကၽြန္ေတာ္ ေတြးမိ
သည္။ ေနာက္တစ္ေန႔တြင္ အေျဖ သိရပါၿပီ။ အလုပ္စရန္ ပစၥည္းကရိယာမ်ား ေကာက္ကိုင္လိုက္စဥ္ ဖုန္းဝင္လာသည္။
လူစိမ္းတစ္ဦးထံမွျဖစ္ၿပီး သူ႔အသံက အလ်င္လိုေနသည္။ ‘‘ခင္ဗ်ားသမီး မေတာ္တဆယာဥ္တိုက္မႈျဖစ္လို႔၊ အခုခ်က္ျခင္း လာခဲ႔ပါ’’ ဟု ေျပာသည္။ သမီးက သား၏ အိမ္ႏွင္႔ ၁၄ မိနစ္ အကြာအေဝးတြင္သာ ေနထိုင္သည္။ ကၽြန္ေတာ္သာ အလုပ္မ်ားၿပီး၍ ကၽြန္ေတာ့္အိမ္သို႔ ျပန္သြား ပါက ၃ နာရီ ခရီးအကြာအေဝးတြင္…
မည္သူေမာင္းႏွင္ေနသနည္း
ေမာရစ္ စန္ဒက္ ေရးသားသည့္ Where the Wild Things Are ကေလးစာအုပ္တြင္ ‘‘အ႐ိုင္း’’ (wild thing) ဆိုေသာ ဇာတ္ေကာင္ေလးပါရွိသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ အိမ္နီးခ်င္း တင္းမ္ က ‘‘အ႐ိုင္း’’ အ႐ုပ္ေလးကို သူ႔ကားထဲမွာ ထားထားသည္။ မၾကာေသးမီက တင္းမ္သည္ ကၽြန္ေတာ္႔ကား ေနာက္မွ သူ႕ကားကို လိုက္ပါေမာင္းႏွင္ရင္း ကၽြန္ေတာ္႔ကားကို မွီေအာင္ သူ႐ုတ္တရက္ အ႐ွိန္တင္ေမာင္းခဲ႔သည္။ လုိရာခရီး ေရာက္ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္က သူ႔အား “အ႐ုိင္း ကားေမာင္း ေနတာလား’’ဟု ေနာက္လိုက္သည္။
ထို႔ေနာက္ တနဂၤေႏြေန႔တြင္ ကၽြန္ေတာ္၏ တရားေဟာမွတ္စုအိမ္၌ က်န္ခဲ႔သျဖင္႔ အသည္းအသန္ ကားေမာင္း အိမ္ျပန္ယူခဲ႔ရၿပီး လမ္း၌ တင္းမ္္၏ကားကိုလည္း ေတြ႕ခဲ႔ေသးသည္။ ေနာက္ပိုင္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျပန္ေတြ႕ ၾကခ်ိန္တြင္ တင္းမ္က ‘‘ အ႐ိုင္း ကားေမာင္းတာလား’’ ဟု…
ကၽြႏု္ပ္အလို မဟုတ္၊ သခင့္အလိုပါ
ကမ္မီႏွင္႔ ဂ်ိဳးဝဲလ္တို႔၏ ၈ ႏွစ္သမီးေလး ရီမာသည္ ႐ွားပါးေသြးကင္ဆာတစ္မ်ိဳး ခံစားေနရေၾကာင္း အေျဖထြက္ေသာအခါ သူတို႔ႏွစ္ဦး ေဆာက္တည္ရာမရျဖစ္သြားသည္။ ထိုေရာဂါေၾကာင္႔ ေလျဖတ္သကဲ႔သို႔ ျဖစ္သြားၿပီး ရီမာတစ္ေယာက္ မလႈပ္မယွက္ ေမ်ာသြားသည္။ ေဆး႐ံုမွ ေဆးကုသေရးအဖြဲ႔က ရီမာအသက္႐ွင္ခြင္႔ ၁ ရာခိုင္ႏႈန္းမွ်ပင္ မေပးဘဲ မိဘႏွစ္ပါးကို ရီမာ၏အသုဘအစီအစဥ္မ်ား ေဆာင္႐ြက္ရန္ အၾကံျပဳၾကသည္။
ကမ္မီႏွင္႔ ဂ်ိဳးဝဲလ္တို႔ အစာေ႐ွာင္ဆုေတာင္းလ်က္ နိမိတ္လကၡဏာေတာင္းခံသည္။ ‘‘ဆုေတာင္းရင္းနဲ႔ ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ ဘုရားသခင္ကိုပဲ အားကိုးယံုၾကည္ဖို႔ လိုတယ္၊ ၿပီးေတာ႔ သခင္ေယ႐ႈ ဆုေတာင္းသလို ကၽြႏု္ပ္ အလိုအတိုင္း မဟုတ္ဘဲ၊ ကိုယ္ေတာ႔္အလိုအတိုင္း ျဖစ္ပါေစလို႔ ဆုေတာင္းတယ္’’ ဟု ကမ္မီက ေျပာသည္။ ‘‘ဘုရားသခင္ ရီမာကို အနာၿငိမ္းေပးဖို႔ကိုပဲ ကၽြန္ေတာ္တကယ္လိုခ်င္ခဲ႔တယ္’’ ဂ်ိဳးဝဲလ္က ႐ိုးသားစြာ ဝန္ခံသည္။ ‘‘ဟုတ္တယ္ေလ၊ ငါတို႔ အဲဒီလိုပဲ ေတာင္းသင္႔တာေပါ႔... ဒါေပမဲ႔ ...…
သူ႔အား ဦးစြာ ယံုၾကည္ကိုးစားပါ
“မလႊတ္လိုက္နဲ႔ေဖေဖ”
“မလႊတ္ပါဘူးကြာ။ ေဖေဖကိုင္ထားပါတယ္။ ေဖေဖ ကတိေပးပါတယ္။”
ကၽြန္ေတာ္ငယ္စဥ္က ေရကို အလြန္ေၾကာက္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ အေဖက ကၽြန္ေတာ္ ေရကူးတတ္ေစခ်င္သည္။ သို႔ႏွင့္ အေဖက သူတစ္ဦးတည္းကိုသာ ကၽြန္ေတာ္ အားကိုးႏုိင္သည့္ ေနရာ - ကၽြန္ေတာ့္ေခါင္းျမဳပ္သည့္ ေရနက္ပိုင္းသို႔ ေခၚသြားသည္။ ထို႔ေနာက္ ကၽြန္ေတာ့္ကို အေၾကာေလွ်ာ့နည္း၊ ကိုယ္ေဖာ႔နည္းတို႔ကို သင္ေပးသည္။
ထိုအျခင္းအရာသည္ ေရကူးနည္း တစ္ခုတည္း ကိုသာ သင္ေပးျခင္းမဟုတ္ဘဲ လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္အေပၚ ယံုၾကည္ကိုးစားျခင္းကိုလည္း သင္ၾကားေပးသည္။ ေဖေဖသည္ ကၽြန္ေတာ့္ကို အလြန္ခ်စ္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္႔ကို ထိခိုက္ နာက်င္ေစရန္ မရည္ရြယ္ေသာ္လည္း ထိုစဥ္က ကၽြန္ေတာ္ အမွန္ပင္ ေၾကာက္ရြံ႕မိသည္။ ကၽြန္ေတာ္က အေဖ့လည္ပင္း ကို တင္းက်ပ္စြာ ဆုပ္ကိုင္ေသာအခါ သူက ဘာမွမျဖစ္ ေၾကာင္း ကၽြန္ေတာ္စိတ္ခ်မႈရွိေအာင္ ေျပာသည္။ ေနာက္ဆံုးတြင္ သူ၏စိတ္ရွည္မႈ၊ ၾကင္နာမႈေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္…
ေမတၱာအေမြအႏွစ္
ကၽြန္ေတာ္႔ဘြားဘြားႀကီး၏က်မ္းစာအုပ္ကို လွန္ေလွာၾကည့္ေနစဥ္ ကတ္အပိုင္းအစေလး တစ္ခု ေပါင္ေပၚက်လာ၍ ၾကည့္လိုက္ရာ ကေလးလက္ေရးျဖင္႔ ‘‘စိတ္ႏွလံုးႏွိမ္႔ခ်ေသာ သူတို႔သည္ မဂၤလာ႐ွိၾက၏။ အေၾကာင္းမူကား ေကာင္းကင္ႏိုင္ငံေတာ္သည္ ထိုသူတုိ႔၏ ႏိုင္ငံျဖစ္၏။ စိတ္မသာညည္းတြားေသာသူတို႔သည္ မဂၤလာ႐ွိၾက၏။ အေၾကာင္းမူကား ထိုသူတို႔သည္ သက္သာျခင္းသို႔ ေရာက္ၾကလတၱံ႔’’ (မ ၅း၃-၄)ဟူသည့္ ေ႐ႊက်မ္းခ်က္ကို ေရးထားၿပီး ကၽြန္ေတာ္႔အေမ၏ ပဲပင္ေပါက္လက္မွတ္ေရးထိုးထားသည္ကို ေတြ႕လိုက္ ရသည္။
ကၽြန္ေတာ္႔ဘြားဘြားႀကီးသည္ သူ႔ေျမးမ်ား က်မ္းစာ အလြတ္က်က္ၿပီး စိတ္ႏွလံုး၌သိုထားရန္ က်မ္းပိုဒ္မ်ားကို ေရးသားေစသည့္ အေလ႔အက်င္႔ကို လုပ္ေဆာင္ခဲ႔သည္။ သို႔ေသာ္ ဤက်မ္းပိုဒ္ေလး၏ ေနာက္ကြယ္႐ွိ ဇာတ္လမ္းက ကၽြန္ေတာ္႔ကို မ်က္ရည္က်ေစသည္။ အေမ႔အေဖသည္ အေမအလြန္ငယ္ေသးသည့္အ႐ြယ္တြင္ ကြယ္လြန္သြားၿပီး၊ ရက္သတၱပတ္အနည္းငယ္တြင္ အေမ႔၏ေမာင္ေလး ဆံုးသြား ျပန္သည္။ ထိုသို႔ ဝမ္းနည္းေၾကကြဲေနခ်ိန္တြင္ အေမ႔အဘြားကအေမ႔ကို ထိုက်မ္းပိုဒ္ေလးသင္ေပးၿပီး သခင္ေယ႐ႈႏွင္႔ သခင္ တစ္ပါးတည္းသာေပးႏိုင္ေသာ ႏွစ္သိမ္႔မႈကို ျပၫႊန္ခဲ႔သည္။
႐ွင္ေပါလုက…
မေျပာင္းလဲေသာေမတၱာ
အထက္တန္းေက်ာင္းသားဘဝက ကၽြန္ေတာ္ တင္းနစ္ ကစားခဲ႔သည္။ အိမ္မွ ၂ လမ္း ေက်ာ္႐ွိ ကြန္ကရစ္ကြင္း ၄ ခု၌ တင္းနစ္ကၽြမ္းက်င္လာေအာင္ ႀကိဳးစားရင္း ဆယ္ေက်ာ္သက္အ႐ြယ္၏ အခ်ိန္မ်ားစြာကို ကုန္လြန္ေစခဲ႔သည္။
ထိုၿမိဳ႕သို႔ ေနာက္ဆံုးေရာက္ရွိခဲ့စဥ္က ကၽြန္ေတာ္ပထမဆံုးျပဳမိသည့္အရာမွာ တင္းနစ္ကြင္းသို႔ ကားေမာင္းသြားခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ အျခား ကစားသမားမ်ား တင္းနစ္႐ိုက္ေနျခင္းကို ၾကည့္ၿပီး ယခင္က ကစားခဲ႔သည့္အတိတ္ကို စဥ္းစားမည္ဟု ေမွ်ာ္လင္႔လ်က္သြားခဲ႔ေသာ္လည္း ကၽြန္ေတာ္႔မွတ္ဉာဏ္၌ အလြန္ရင္းႏွီး အကၽြမ္းဝင္ခဲ့ေသာ ကြင္းေဟာင္း မ႐ွိေတာ႔ပါ။ ကြင္းက ကြင္းလြတ္ကြင္းျပင္ႀကီးျဖစ္ေနၿပီး၊ ေလထဲလြင္႔လူးေနေသာ အေလ့က် ေပါင္းပင္မ်ားက ေနရာယူထားသည္။
ထိုေန႔လယ္ခင္း၌ ဘ၀အသက္တာ၏ တိုေတာင္းမႈကို သတိေပးသည့္ ႏိႈးေဆာ္မႈက ကၽြန္ေတာ္႔ အေတြးထဲ ထင္က်န္ေနခဲ့သည္။ ကၽြန္ေတာ္႔၏ လူငယ္ဘဝကို အေကာင္းဆံုးျဖတ္သန္းခဲ႔ေသာ ေနရာေလးသည္ ယခု မ႐ွိေတာ႔ပါ။ ေနာက္ပိုင္း ထိုအေတြ႕အၾကံဳကို ျပန္ေျပာင္းသတိရစဥ္ အသက္ႀကီးရင္႔ ေနၿပီျဖစ္ေသာ…
ကိုးစားတတ္ရန္ သင္ယူျခင္း
ကၽြန္ေတာ္ ဆယ္ေက်ာ္သက္အ႐ြယ္က ယံုၾကည္ျခင္းစိတ္႐ွိရန္ အေမက အားေပးလွ်င္ တစ္ခါတစ္ရံ အေမ႔ကို ကၽြန္ေတာ္ ျပန္စိန္ေခၚခဲ႔သည္။ ‘‘ဘုရားသခင္ကို ယံုၾကည္ကိုးစားပါ။ ကိုယ္ေတာ္ ေစာင္႔ထိန္းေတာ္မူမည္’’ ဟုု အေမကဆိုလွ်င္ ‘‘အဲဒီေလာက္ မ႐ိုး႐ွင္းဘူးေနာ္ အေမ၊ ကိုယ္႔ကိုယ္ကိုယ္ ေစာင္႔ေ႐ွာက္တဲ႔သူကိုပဲ ဘုရားက မစမွာ’’ ဟု ကၽြန္ေတာ္ ျပန္ခံပက္ေလ႔႐ွိသည္။
သို႔ေသာ္ ထိုအခ်က္ကို က်မ္းစာ၏မည္သည့္ေနရာ၌မွ် မေတြ႕ရပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔၏ ေန႔စဥ္လိုအပ္ခ်က္မ်ားအတြက္ ဘုရားသခင္၌ အမွီျပဳရန္သာ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မွ သြန္သင္ ထားသည္။ ‘‘မိုးေကာင္းကင္၌ က်င္လည္ေသာငွက္မ်ားကို ၾကည့္႐ႈဆင္ျခင္ၾကေလာ႔။ ထိုငွက္တို႔သည္ မ်ိဳးေစ႔ကို မစိုက္ မၾကဲ။ စပါးကို မရိတ္၊ က်ီ၌ မစုမသြင္း၊ သို႔ေသာ္လည္း ေကာင္းကင္ဘံု၌ ႐ွိေတာ္မူေသာ သင္တုိ႔အဘသည္ သူတို႔ကို ေကၽြးေမြးေတာ္မူ၏။ ထုိငွက္တို႔ထက္ သင္တုိ႔သည္ အလြန္ ျမတ္သည္ မဟုတ္ေလာ။ အဘယ္သူသည္ စိုးရိမ္ျခင္းအားျဖင္႔…
အိမ္ေတာ္သို႔ၫႊန္ျပေသာဆုေတာင္း
ကၽြန္ေတာ္ငယ္စဥ္အခါက မိဘမ်ားထံမွ ပထမဦးဆံုး သင္ၾကားခဲ႔ရသည့္ဆုေတာင္းမွာ ‘‘ကၽြႏု္ပ္ အိပ္စက္ပါေတာ့မည္။ ကၽြႏု္ပ္၏ဝိညာဥ္ကို လံုျခံဳေစပါ...’’ ဟူ၍ ျဖစ္သည္္။ ထုိမွတစ္ဆင္႔ ကၽြန္ေတာ္၏သားသမီးမ်ားအား ဤဆုေတာင္းေလးကို လက္ဆင္႔ကမ္း ေပးခဲ႔သည္္။ ကေလးတစ္ေယာက္အေနျဖင္႔ ဤဆုေတာင္းခ်က္ေလးႏွင္႔ အိပ္ယာဝင္ရ ျခင္းသည္ ဘုရားလက္ေတာ္၌ တစ္ညတာလံုး လံုျခံဳေစသည္ ဟု ခံစားရသည္။
သမၼာက်မ္းစာ၏ ဆုေတာင္းျခင္းစာအုပ္္ ျဖစ္သည့္ ဆာလံက်မ္းထဲတြင္ ဤသို႔ခပ္ဆင္ဆင္ ဆုေတာင္းခ်က္ေလး တစ္ခုကို ေတြ႕ရသည္။ အခ်ိဳ႕ေသာ က်မ္းတတ္ပညာရွင္ မ်ားက ‘‘သစၥာေစာင္႔ေတာ္မူေသာ ဘုရားသခင္၊ ကိုယ္ေတာ္ သည္ အကၽြႏု္ပ္ကို ေ႐ြးႏုတ္ေတာ္မူသည္ျဖစ္၍ အကၽြႏု္ပ္ ဝိညာဥ္ကို ကိုယ္ေတာ္လက္၌ အပ္ပါ၏’’ (ဆာ ၃၁း၅) ဆုိသည့္ က်မ္းခ်က္ကို ခရစ္ေတာ္ေပၚထြန္းစဥ္ကာလက အိပ္ယာဝင္ ဆုေတာင္းအျဖစ္ ကေလးငယ္မ်ားကို သင္ေပး သည္ဟု မွတ္ယူၾကသည္။
ဤဆုေတာင္းခ်က္ေလးသည္ သခင္ခရစ္ေတာ္ ကားတိုင္ေပၚ၌ ေနာက္ဆံုး…